ΘΥΜΗΣΟΥ....ΟΛΑ ΕΊΣΑΙ ΕΣΎ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΧΕΙΣ ΕΥΘΥΝΗ...
Πόσο όμορφος είναι ο τόπος μου!!!
Να ταξιδεύεις πρωί, την ώρα που ο ήλιος, χουζουρευοντας ακόμη, αγουροξυπνημενος, χαϊδεύει απαλά τη φύση.
Το πράσινο τριφύλλι στο χωράφι να λαμπυρίζει στο χάδι του κι απέναντι, στο λόφο, το δάσος με τις βελανιδιές να στέκει ατάραχο και να αφουγκραζεται τις σιωπές.
Αχ και να ήμουνα ζωγράφος, να αποθανάτισω το τοπίο σε έναν πίνακα...
Μα δεν είναι μόνη της η ομορφιά του τοπίου..είναι η στιγμή κι ο ψίθυρος όλης της ζωής όλων των ζωντανών οργανισμών, που αφέθηκαν να τους ακούσει η ψυχή μου...
Πιο πέρα, μια όμορφη μονοκατοικία, κάτασπρη βαμμένη, περιτρυγισμενη από τον ξύλινο φράχτη να την προστατεύει. Στο μπαλκόνι της να κρέμεται η κοκκινη σουφρινια και γύρω, έλατα και οπορωφορα να δίνουν ζωή στον κήπο με το καταπράσινο γκαζόν...
Στο διπλανό χωράφι δύο άσπρα άλογα, βόσκουν ανέμελα και ήρεμα κι απέναντι στην μικρή πλαγιά που κατηφορίζει, ένα κοπάδι με πρόβατα κι ο βοσκός τους στηριγμένος στην κλιτσα του να με κοιτάζει σηκώνοντας το χέρι για μια καλημέρα.
Πόση ομορφιά Θεέ μου!!!
Πόση ηρεμία και πόση αρμονία υπάρχει γύρω μου !!!
Πόσο ΕΝΑ νιώθει η ψυχή μου ΜΕ ΟΛΑ αυτά τα πλάσματα, που δεν μοιάζουν με εμένα αλλά ΕΙΝΑΙ ΕΓΩ ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΊΝΑ....
Αβίαστα κι άθελά μου τα δάκρυα κυλάνε στο πρόσωπο μου...
Η ψυχή μου συνειδητοποιεί πόσο απλή, όμορφη, μοναδική και συνάμα πόσο σπουδαία και πανάκριβη είναι η ΕΙΡΗΝΗ !!!
Γιατι μόνον η Ειρήνη και η Ελευθερια μπορούν να σου δώσουν αυτά τα ανάμεικτα συναισθήματα, να μπορείς να νιώθεις με όλες τις αισθήσεις να γελάς και να κλαίς την ίδια στιγμή, γιατί δεν χωράς άλλη ευτυχία ...
Και να κλαίς...γιατί μέσα από τη σιωπή των πλασμάτων μπορείς να ακούς το κάλεσμά τους για προστασία...
Μπορείς να δεις, πόσο εύκολα αυτοί που είναι ανίκανοι να αντιληφθούν τη σπουδαιότητα της ζωής και τη σύνδεση όλων με όλα, ανάβουν φωτιές και σκοτώνουν όλη την ομορφιά που μόλις θαυμαζες...
Μπορείς να νιώσεις πόσο υπεύθυνοι είμαστε όλοι για όλα;;;;
Μπορείς ΕΣΥ μοναχα, να καταλάβεις πως ένας από τους σκοπους σου στη γη, είναι να είσαι ΦΥΛΑΚΑΣ όλης της Δημιουργίας;;;
Και πως δεν μπορείς να ανέχεσαι τους ανίκανους να νιώσουν τη ζωή και να τους επιτρέπεις ή να τους εκλεγεις για να στην παρουν μέσα από τα χέρια σου;;;;
Να την καταστρέψουν, να τη βιάσουν, να την αλλοιώσουν και να στη δώσουν πίσω σαν ιερόδουλη που ποτέ δεν επέλεξε αυτό το δρόμο;;;
ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΩΣ ΨΥΧΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΦΡΑΧΤΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΊΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ;;;;;;
ΘΥΜΗΣΟΥ....ΟΛΑ ΕΊΣΑΙ ΕΣΎ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΧΕΙΣ ΕΥΘΥΝΗ...
ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ.
No comments:
Post a Comment